ŞÜPHE

Şüphe…  diye bir şey var.

Ben pek sevmem hatta ne yalan söyleyeyim hiç sevmem içime düştüğün de acayip huzursuz olurum. Ve ben şüphelerimi ispatlamaya da uğraşmam… Bu da bana çok manasız gelir! Çünkü, sebepsiz bir nedenle insanın içine şüphe düşmez…  Güveni kaybetmeye neden olan bir şey vardır muhakkak… Bu basit bir yalan da olabilir? “zaten yalan basittir”  Bu basit şey en önemli şeylerden birini, güveni yok etmeyi becere bilir…

Güveni yitirdiğimizde içimizdeki şüphe büyüdüğün de karşımızda ki kişinin yeri konumu önemi tamamen değişir…  Güven duyulan kişi birden bire şüphe duyulan kişi olunca şüphelerin doğruluğunu ispatlamaya uğraşıp zehir hafiyelik  yapmaya  yada paranoyak davranışlar göstermeye gerek yoktur bence.
O nedenledir ki, Sevgili okur;  Naçizane tavsiyemdir.  Sana güvenene yalan söyleme… Yalan söyleyene de sakın güvenme.

Bence olay aslında bu kadar basit.
ÇağlayanB.

.